Δεν θα έπρεπε από μόνος του; Παλιότερα ανύπαντροι, όπου βρισκόμασταν κι όπου στεκόμασταν αυτό είχε στο μυαλό του... Τώρα γιατί πρέπει να τον παρακαλάω και με λόγια και με πράξεις μήπως και το κάνουμε;
Όλο κουρασμένος είναι (κι όντως δουλεύει πολύ) αλλά δε του ζητάω τίποτα. Απλά να με αφήσει να τον κάνω ό,τι θέλω, και ρε δεν με αφήνει... Κάθε βράδυ πέφτω για ύπνο μες το νεύρο και το πρωί με ξυπνάει με φιλιά κι αγκαλιές κι αφού ανάψω λέει ότι έχει δουλειά και φεύγει... Δε με θέλει; Με βαριέται; Δεν ξέρω... Ενώ το κάναμε κάθε μέρα τώρα μια στις 4-5 μέρες. Δε λέω είναι το ίδιο υπέροχος αλλά πρέπει να το θέλει. Δεν είναι άδικο; Όταν θέλει εκείνος θέλω δε θέλω θα το κάνουμε. Όταν όμως θέλω εγώ; Και θέλω συνέχεια... Κι όμως τον σέβομαι και του το ζητάω μια φορά την ημέρα... Κι εκείνος τι να κάνω; Αφού έχω φτάσει σε σημείο να σκέφτομαι να πάω με άλλον.. Δε γίνεται αλλιώς..
Στείλε τη δική σου εξομολόγηση στο apokalupse-to@hotmail.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου